Καλό είναι να δώσουμε την ετοιμολογία του «Πρόσφυγα»
Πρόσφυγας,
ονομάζεται ο άνθρωπος που εγκαταλείπει τον τόπο της μόνιμης διανομής του και
καταφεύγει σε άλλη χώρα χωρίς την θέληση του, εξαιτίας δικαιολογημένου φόβου, ότι θα υποστεί
διωγμούς λόγω της θρησκείας ή εχθρικών ενεργειών ή πολέμου,
ακόμα και
εξαιτίας της ιδιότητάς του ως μέλος μιας ιδιαίτερης κοινωνικής ομάδας ή των
πολιτικών του απόψεων – πολιτικός πρόσφυγας.
Λόγω των
πάρα πάνω συνθηκών αδυνατεί να εξασφαλίσει προστασία στη χώρα που βρίσκεται ! Η
λέξη είναι σύνθετη και προέρχεται προς +
φεύγω !
Η αναφορά μου στην ετοιμολογία της λέξης γίνεται για να διαχωρίσω
τους
Πρόσφυγες της Μικράς Ασίας και του Πόντου, που ήταν Ελληνικής Καταγωγής και
εκδιώχθηκαν από την Τουρκία,
λόγω του
θρησκεύματος και του Πολιτισμού τους, της οικονομικής τους επιφάνειας που είχαν
και της εξέλιξης τους,
που ήταν
δύναμη και φόβος για την Οθωμανική Αυτοκρατορία, αλλά κυρίως απειλή για την
θρησκευτική κουλτούρα και τα γεωπολιτικά τους σχέδια,
σε σχέση και σε αντίθεση με το Προσφυγικό Κύμα που ζούμε σήμερα !
Μπορεί οι
αιτίες να μην διαφέρουν και πολύ, έως καθόλου,
καθώς και οι
συμμαχίες των κρατών, όπως και οι ηγεμονικές τους τάσεις.
Διαφέρει όμως
το κύμα των Προσφύγων,
σε σχέση με
την Θρησκευτική τους και Πολιτιστική Πολιτισμική κουλτούρα, καθώς και
η οικονομική
τους εξαθλίωση που προσπαθούν να εντάξουν στην Ελληνική Κοινωνία !
Μια ολόκληρη
10ετία και πλέον ο Ελληνισμός
υπέστη
εχθρικές ενέργειες που καταγράφονται ιστορικά σε δύο περιόδους,
από 1914 έως
1918 και 1920 έως 1924, ως ιδιαίτερα επαχθείς και απάνθρωπες στην Παγκόσμια
Ιστορία.
Ο πλήρης απολογισμός
της καταστροφής από την Οθωμανική Αυτοκρατορία, επινοώντας διαρκώς
εκβιαστικούς,
τόσο σε
οικονομικό επίπεδο με αρπαγές – λεηλασίες περιουσιών, σπιτιών, γεωργικών και
κτηνοτροφικών εκτάσεων, βιοτεχνικών και βιομηχανικών επιχειρήσεων, την πλήρη
καταστροφή Σχολείων, Ναών και Ευαγών Ιδρυμάτων,
όσο τον
εξευτελισμό της Ανθρώπινης Προσωπικότητας και
Αξιοπρέπειας, πραγματοποιώντας, βιασμούς – ηθική οδύνη υπό το κλίμα του
τρόμου και της απειλής του θανάτου, θανατώσεις βρεφών, ακρωτηριασμούς, βασανισμούς αναίτιων
αιχμαλώτων, απαγχονισμούς, ατελείωτες πορείες Ταγμάτων Εργασίας που στην πορεία
τους εκτελούσαν, εκτελέσεις με Ανεξαρτησία αποφάσεων των Τούρκων Δικαστών ή
Δικαστηρίων που έστηναν, με αποτέλεσμα να υπάρχει άγνωστος αριθμός ανθρώπων που
χάθηκαν !
Η Επανάσταση
των Νεότουρκων το 1908, με τον Κεμάλ Ατατούρκ
ήταν μια ψευδαίσθηση για ισότιμη μεταχείριση του Ελληνισμού, σε μια χώρα που θα μπορούσαν να συμβιώσουν ειρηνικά με τους Τούρκους !
Θυμίζω το
σχέδιο εθελούσιας ανταλλαγής πληθυσμών μεταξύ Ελλάδας και Οθωμανικής
Αυτοκρατορίας το 1914,
που δεν
προχώρησε λόγω της έναρξης του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου.
Ήταν Σχέδιο..!!!
Επίσης, την
περίφημη Συνθήκη των Σερβών,
που έγινε
στο Δημαρχείο του προαστίου των Παρισίων, το 1920.
Μια συμφωνία
που θα τελείωνε τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο και θα επικρατούσε Ειρήνη ανάμεσα στην Οθωμανική
Αυτοκρατορία και των Συμμαχικών Δυνάμεων, που αναλαμβάνουν να διαμοιράσουν τα εδάφη
και δια λογαριασμό της Ελλάδος, που δεν πραγματοποιήθηκε, ενώ
ήταν η αιτία
μετά Τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και ο ρόλος που έπαιξε η Ελλάδα για την
έκβαση του, να ενσωματωθεί το Σύμπλεγμα πλέγμα των Δωδεκανήσων στην Μητέρα
Ελλάδα !
Μετά από μια
σειρά αποφάσεων και Συνθηκών, 27 Ιουνίου 1946,
10
Φεβρουαρίου 1947, 31 Μαρτίου 1947 και 9 Ιανουαρίου 1948, ενώ
Η επίσημη
Πανηγυρική Τελετή της Πλήρης Ενσωμάτωσης έγινε την 7 Μαρτίου του 1948.
Το 1955 η
Δωδεκάνησος έγινε Νομός με Πρωτεύουσα την Ρόδο.
Η παρουσία
του ελληνισμού στην Μικρά Ασία υπήρξε σημαντικότατη.
Ο Μικρασιατικός
και Ποντιακός ελληνισμός ήταν γεωγραφικά διάσπαρτος σε όλο το μήκος και το
πλάτος της Ανατολίας και του Πόντου,
ενώ ήταν
ιδιαίτερα έντονη στην κοσμοπολίτικη Σμύρνη, ένα από τα σπουδαιότερα εμπορικά
και πολιτιστικά κέντρα της Μεσογείου κατά το δεύτερο ήμισυ του 19ου αιώνος.
Αξίζει να
αναφέρω, ότι
ο ελληνισμός,
μαζί με τους τουρκόφωνους ελληνορθόδοξους της ενδοχώρας δύναται να διαχωριστεί
σε τέσσερις βασικές ομάδες:
Της Ιωνίας,
Της Προποντίδος, Της Καππαδοκίας και Του Πόντου.
Οι ελληνικοί
πληθυσμοί στην Οθωμανική Αυτοκρατορία ήταν οργανωμένοι σε κοινότητες.
Αν και ο συνολικός πληθυσμός του Ελληνισμού στην Οθωμανική Αυτοκρατορία δεν είναι ακριβής, με αξιόπιστες στατιστικές, βλέπουμε
οι επίσημες
στατιστικές μεταξύ της Οθωμανικής και του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως, να
μην έχουν ιδιαίτερη αριθμητική απόκλιση μεταξύ τους,
με την
Οθωμανική να δίνει τον αριθμό των 10.823.095 κατά το έτος 1910, ενώ το
Πατριαρχείο τον αριθμό των 9.695.576 κατά το έτος 1912.
Με αυτά τα στοιχεία που υπάρχουν και τα γεγονότα που έχουν καταγραφεί,
Μπορώ να δώσω την δική μου εκτίμηση,
πιστεύοντας ότι Ελληνικός Πληθυσμός υπήρξε αρκετά μεγαλύτερος και κατέληξε μετά την Μικρασιατική Καταστροφή πολύ μικρότερος, από τα καταγεγραμμένα στοιχεία, χωρίς να τα αμφισβητώ, αλλά και χωρίς να τα θεωρώ και αξιόπιστα.
✎ ο Αντώνης Λουκόπουλος
Συνεχίζεται..
Μικρασιατική Καταστροφή 2ο Μέρος
Μικρασιατική Καταστροφή 3ο Μέρος