Λατρεύω τα " Ντέρμπι".. έγραφε ο αείμνηστος αθλητικογράφος Νίκος Μορτάκης, αλλά λίγοι γνωρίζουν τι είναι "Ντέρμπι" ;
Μυαλά focus στη νίκη..
Κερκίδες γεμάτες τεστοστερόνη..
Η ReplayNews λατρεύει τα «Ντέρμπι» γι’ αυτό κάνει μια αναδρομή στην Ιστορία αυτής της λέξης που τόσο πορώνει τους φιλάθλους του ποδοσφαίρου.. ανεξαρτήτως φύλλου και ομάδας !
«Ντέρμπι» μια λέξη μαγική στο χώρο του ποδοσφαίρου..
Ένα παιγνίδι χωρίς αύριο.. που ανεβάζει την αδρεναλίνη στα ύψη προσφέροντας πολλές συγκινήσεις στον φίλαθλο κόσμο !
Στόχος αυτού του άρθρου είναι να προσδώσει την πραγματική έννοια του όρου «Ντέρμπι» ανεξαρτήτως της γοητείας που ασκεί σ’ όλα τα μήκη και τα πλάτη του πλανήτη.
Ο όρος «Ντέρμπι» χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά το 1870 για τους μεγαλύτερους αγώνες ιπποδρομίας του Askol και του Kent στην Αγγλία, όπου μέχρι και σήμερα συναρπάζουν το βρετανικό κοινό !
Με το πέρασμα του χρόνου ο όρος Αυτός μεταφέρθηκε και στους ποδοσφαιρικούς αγώνες προσδίδοντας την ιδιαίτερη σημασία συγκεκριμένων αγώνων.
Όχι, όμως όπως το εννοούμε εμείς !
Κάθε σημαντικός αγώνας δεν είναι απαραίτητα και «Ντέρμπι», όπως λανθασμένα αναφέρουμε για παράδειγμα μεταξύ παιγνιδιών Ολυμπιακού – Παναθηναϊκού.
Όπως για παράδειγμα Ντέρμπι μεταξύ ελληνικών ομάδων είναι Ολυμπιακός – Εθνικός ή Παναθηναϊκός – Πανιώνιος, ΑΡΗΣ – Π.Α.Ο.Κ.
Όμως η ορολογία αυτή πήρε μια γενική διάσταση και πλέον κάθε μεγάλο ποδοσφαιρικό παιγνίδι, είτε λόγω οικονομικής, είτε λόγω βαθμολογικής σημασίας, ονομάστηκε «Ντέρμπι».
Πολλά από τα «Ντέρμπι» της Ευρώπης δεν χαρακτηρίζονται μόνο από την ποδοσφαιρική τους σημασία, αλλά και από άλλους εξωγενής παράγοντες είτε αυτοί οι λόγοι είναι πολιτικών , είτε θρησκευτικών διαφορών.
Στην Σκοτία π.χ.
το κλασικό Ντέρμπι είναι μεταξύ της Ρεϊντζερς – Σέλτικ και η ιδιαιτερότητά του έχει Θρησκευτικό χαρακτήρα,
καθώς η Σέλτι αντιπροσωπεύει τους καθολικούς και η Ρεϊντζερς τους Διαμαρτυρόμενους, γεγονός που δίνει στους αγώνες μια ξεχωριστή χροιά με Απύθμενο μίσος που πηγάζει από θρησκευτικές διαφορές !
Αλλά και το κλασικό Ντέρμπι του Ισπανικού ποδοσφαίρου μεταξύ των ομάδων Μπαρτσελόνα – Ρεαλ, έχει σαν πρώτο συστατικό το απίστευτο μίσος κατά της άρχουσας τάξης, που χρόνια τώρα αντιπροσωπεύει η μία ομάδα έναντι της άλλης που πάντα υπήρξε η επίσημη αγαπημένη είτε Δικτατόρων (βλ. Φράνκο) είτε Βασιλέων (βλ. Χουάν Κάρλος ).
Μεγάλο χάσμα, αλλά και το μίσος, γεννά στην Ιταλία η μάχη ομάδων της ίδιας πόλης, όπου η μια αντιπροσωπεύει τον πλούτο και τον αστικό τρόπο ζωής και η άλλη την φτώχεια και την εργατιά.
Άλλο ένα σημαντικό συστατικό των ιταλικών Ντέρμπι αποτελούν τα παιγνίδια του Νότου, όπου η πλειοψηφία των ομάδων ελέγχεται από την ιταλική μαφία και φυσικά η ένταση και τα επεισόδια έχουν πρωτεύοντα χαρακτήρα.
Για παραδείγματα αποτελούν οι συναντήσεις με Νάπολη κόντρα στην Κάλιαρι η της Παλέρμο κόντρα στην Κατάνια.
Στην κορυφή βρίσκεται το Αργεντίνικο Ντέρμπι, Μπόκα Τζούνιορς με Ριβερ Πλεϊτ εκεί που το ποδόσφαιρο συγκρούεται με το μποξ ανεβάζοντας τα έσοδα των γιατρών κατακόρυφα !
Το μίσος μεγαλώνει ακόμα περισσότερο στην Ισπανία, όπου τα Ντέρμπι αποκτούν και Εθνικιστικό και πολιτικό χαρακτήρα με την σύγκρουση ομάδων διαφορετικής καταγωγής.
Ένα παιγνίδι λοιπόν, Ρεάλ κόντρα στη Σοσιεδαδ είναι ένα ματς όπου η Μαδριλένοι αντιμετωπίζουν τους Βάσκους και οι ποδοσφαιρικές διαφορές πάνε περίπατο, καθώς στην μέση μπαίνουν πια πολιτικά θέματα.
Κλασικά παραδείγματα πλουσίων εναντίον φτωχών αποτελούν τα παιγνίδια Γιουβέντους – Τορίνο και Ρόμα – Λάτσιο.
Βέβαια και στην Λατινική Αμερική υπάρχουν Ντέρμπι κι εκεί σίγουρα η κατάσταση είναι ιδιαίτερα έκρυθμη, καθώς μπαίνει και η Λατινική ιδιοσυγκρασία, το ταπεραμέντο δλδ της φυλής.
Εμείς να πούμε πως χωρίς την ύπαρξη τέτοιων αγώνων, το ποδόσφαιρο θα ήταν ένα καλο-μαγειρεμένο φαγητό χωρίς αλάτι !
Λέμε ναι στην τεστοστερόνη.. και τα μυαλά στη νίκη.., χωρίς βία στα γήπεδα !!!
Γράφει ο Αντώνης Λουκόπουλος