Ας θυμηθούμε λίγο τα πράγματα από την αρχή, ξεκινώντας από την Δικτατορία των Συνταγματαρχών με επικεφαλής και Πρωθυπουργό τον Γεώργιο Παπαδόπουλο, οποίος δια του πραξικοπήματος της 21ης Απριλίου του 1967 ανέλαβε τα ινία της χώρας.
Στην αρχή όλοι πίστευαν, ότι ήταν δάκτυλος των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής και το πραξικόπημα έγινε υπό την στήριξη των Η.Π.Α.
Ωστόσο αυτή η άποψη διαψεύδεται ιστορικά από όλους.
Στην πορεία της θητείας του ο Δικτάτορας, Γεώργιος Παπαδόπουλος ενοχλεί με την στάση του, τους υποστηρικτές
του,
ενώ παράλληλα καλλιεργεί στο εσωτερικό της χώρας ψευδεπίγραφο κλίμα φιλελεύθερης
πολιτικής με στόχο τις εκλογές και την μετάβαση του σε Πρόεδρο της Δημοκρατίας
με αυξημένες αρμοδιότητες.
Μετά το κίνημα του Ναυτικού το
καλοκαίρι του 1973 καταργεί την Βασιλεία, θεωρώντας υπεύθυνο τον τότε Βασιλιά
Κωνσταντίνο, προχωρώντας σε Εθνικό δημοψήφισμα με αποτέλεσμα να ψηφίζουν ΝΑΙ
στην Προεδρική Δημοκρατία το 78,4% και ΟΧΙ υπέρ της παραμονής της Βασιλείας το 21,5%.
Κάνει αναθεώρηση του Συντάγματος παίρνοντας και δίνοντας υπερεξουσίες στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, ενώ τον Αύγουστο του 1973 ορκίζεται
Πρόεδρος της Δημοκρατίας και δίνει την δυνατότητα εκλογής από τον λαό, 200ων
Βουλευτών.
Άρει τον στρατιωτικό νόμο και
αμνηστεύει μεγάλο μέρος πολιτικών κρατουμένων δίνοντας Χάρη στον Παναγούλη. Στην πορεία ο Παναγούλης χάνει την ζωή του..
Τον
Οκτώβριο του ιδίου έτους διορίζει πολιτική κυβέρνηση υπό τον Σπυρίδωνα
Μαρκεζίνη, με σκοπό να διεξάγει εκλογές τον Φεβρουάριο του 1974.
Ο πολιτικός κόσμος θεωρεί παραπλανητικό
κατασκεύασμα το νέο καθεστώς και αρνείται να συμμετάσχει σε εκλογές.
Πολυτεχνείο
Οι αντιδράσεις των φοιτητών ήταν έντονες
και μάλιστα Έλληνας φοιτητής το 1970, στην Γένοβα της Ιταλίας, σε δημόσιο χώρο αυτοπυρπολείται προς ένδειξη διαμαρτυρίας του καθεστώτος.
Η πρώτη φοιτητική μαζική διαμαρτυρία εκδηλώνεται
στην Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών κατά της υποχρεωτικής στρατολόγησης στις
21 Φεβρουαρίου του 1973, η οποία θεωρείται και προπομπός της εξέγερσης του Πολυτεχνείου.
Στις 14 Νοεμβρίου του 1973 φοιτητές
του Πολυτεχνείου Αθηνών αποφάσισαν την αποχή από τα μαθήματα εκδηλώνοντας την δυσαρέσκεια
τους απέναντι του δικτατορικού καθεστώτος.
Οχυρώνονται εντός του κτιρίου της σχολής
και οργανώνουν με ραδιοφωνικό σταθμό τον οποίο δημιούργησαν εκείνοι,
εκπέμποντας διαφορά αντιδικτατορικά μηνύματα.
Εκφωνητές ήταν η Μαρία Δαμανάκη,
Μίλτος Χαραλαμπίδης και ο Δημήτρης Παπαχρήστος.
¨Εδώ Πολυτεχνείο !
Λαέ της Ελλάδας το Πολυτεχνείο είναι
σημαιοφόρος του αγώνα μας, του αγώνα σας, του κοινού αγώνα μας ενάντια στη
δικτατορία και αγώνα για την Δημοκρατία ¨ ήταν όσα αναμετέδιδαν από τον σταθμό..
Ζητούσαν τρόφιμα, νερό και τσιγάρα,
ενώ παράλληλα προέτρεπαν τον κόσμο να κινητοποιηθεί.
Στο Πολυτεχνείο άρχισε να πηγαίνει
κόσμος για να συνδράμει ποικιλοτρόπως καθώς και κάποιοι άλλοι που δεν είχαν
σχέση με το φοιτητικό κίνημα μπήκαν μέσα για ενίσχυση.
Έξω από το Πολυτεχνείο αστυνομικές και
στρατιωτικές δυνάμεις έπαιζαν κλεφτοπόλεμο με φοιτητές και πολίτες. Οι συλλήψεις
και το ξύλο έπεφταν βροχή.
Τα ξημερώματα της 17ης
Νοεμβρίου και ώρα 03:00 π.μ. δίνεται η εντολή σ’ ένα από τα τρία τανκς που βρίσκονταν
εκεί να σπάσει την Κεντρική Πύλη του Πολυτεχνείου και να μπει μέσα.
Δεκάδες φοιτητές ήταν σκαρφαλωμένοι
στα κάγκελα φωνάζοντας στους στρατιώτες
¨Είσαστε Αδέλφια μας ¨
Όπου κάποια στιγμή οι ερπύστριες του
τανκ ακούγονται και μετά από λίγα λεπτά η Κεντρική Καγκελόπορτα πέφτει
κάτω..
Ενώ από τον σταθμό ο εκφωνητής απαγγέλει τον Εθνικό Ύμνο ! ! !
Οι αστυνομικές δυνάμεις επενέβησαν
αμέσως κι άρχισαν το ανθρωποκυνηγητό, συλλήψεις και ξύλο.
Αυτό κράτησε μέχρι και την επόμενη
μέρα όπου το φοιτητικό κίνημα κατεστάλη επιτυχώς από το Δικτατορικό Καθεστώς.
Σχετικό βίντεο : Πολυτεχνείο 17 Νοεμβρίου 1974
Σχετικό βίντεο : Πολυτεχνείο 17 Νοεμβρίου 1974
Ανατροπή Γεωργίου Παπαδόπουλου
Με αφορμή την εξέγερση του
Πολυτεχνείου ανατρέπεται η Κυβέρνηση Μαρκεζίνη από το Πραξικόπημα του τότε Ταξίαρχου
Ιωαννίδη που αναλαμβάνει παρασκηνιακή δράση και διορίζει την νέα Κυβέρνηση της χώρας
υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Στρατηγό Γκιζίκη.
Ο πανίσχυρος Δικτάτορας Ιωαννίδης
επιβάλει σκληρότερα μέτρα κι επανεξορίζει πολιτικούς και πολίτες της χώρας.
Η Ελλάδα μπαίνει στο δικτατορικό καθεστώς μιας Χούντας που υποστηρίζεται από την αμερικάνικη κυβέρνηση..
Ο Ιωαννίδης στην συνέχεια οργανώνει το
Πραξικόπημα της Κύπρου κατά του Προέδρου του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου και την
απόπειρα δολοφονίας του, που τελικά αποτράπηκε με την διέλευση του στο εξωτερικό,
τοποθετώντας Πρόεδρο της Κύπρου τον Σαμψών.
Έτσι η Τουρκία με το πρόσχημα ως μια
εκ των τριών χωρών που εγγυούνταν για την ομαλή λειτουργία της Κύπρου βρίσκει
την ευκαιρία και εισβάλει στην Κύπρο στις 20 Ιουλίου του 1974, με αποτέλεσμα να
σκοτωθούν 3.000 άτομα και 2.000 αγνοούμενοι.
Ανατροπή Δικτατορίας
Οι Πραξικοπηματίες προδομένοι από τους
Αμερικάνους και μετά την τραγική αυτή συνέπεια και την αποτυχημένη προσπάθεια
να ανατρέψουν την κατάσταση των εισβολέων στην Νήσο.
Αποδυναμωμένοι και φοβούμενοι για άλλο ένα Εθνικό
αιματοκύλισμα αναγκάζονται στην διάλυση της Κυβέρνησης.
Ζητούν την βοήθεια των πολιτικών κι εκείνοι με την σειρά τους από τον αυτοεξόριστο, στην Γαλλία "Εθνάρχη" Κωνσταντίνο Καραμανλή να αναλάβει συγκρότηση
Κυβέρνησης Εθνικής Σωτηρίας.
Δημοκρατία – Μεταπολίτευση
Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής κάνει επαφές
με τον πολιτικό κόσμο και παράγοντες των όλων των δημοκρατικών κομμάτων και
παίρνει την σύμφωνη γνώμη τους,
με αποτέλεσμα την 24 Ιουλίου του 1974, επιστρέφει
στην Αθήνα από την Γαλλία συνοδευόμενος από τον επί χρόνια φίλο και συνεργάτη
του Τάκη Λαμπρία, με το αεροπλάνο της Γαλλικής Προεδρίας του Βαλερί Ζισκάρ
ντ’ Εσταίν, ο οποίος ήταν στενός του φίλος.
Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής έλαβε
πρωτοφανή υποδοχή σύσσωμου του Ελληνικού Έθνους με πανηγυρισμούς σ’ ολόκληρη
την Ελλάδα.
Η πρώτη του κίνηση ήταν να νομιμοποιήσει
τα Κομμουνιστικά Κόμματα και σταδιακά να παγιώσει το δημοκρατικό πολίτευμα στην
Ελλάδα, εδραιώνοντας την Ελληνική Δημοκρατία με Πρόεδρο εκλεγόμενο από την
Βουλή.
Σήμερα η Ελλάδα !
Μετά από 42 χρόνια η μεταπολίτευση
μπορεί να εδραίωσε την Δημοκρατία και τον δημοκρατικό διάλογο στα πολιτικά
κόμματα και την Ελληνική Κοινωνία, αλλά
απέτυχε στο περί δικαίου αίσθημα της πολιτείας
απέναντι στον πολίτη, στην διαχείριση του δημοσίου χρήματος κατασπαταλώντας
άκοπα τα χρήματα του Ελληνικού λαού,
απαξιώνοντας την αξιοπρέπεια κάθε Έλληνα
πολίτη.
Ενώ ο συνδικαλισμός, τα πρώτα χρόνια έπαιξε συμμαντικό ρόλο κερδίζοντας πολλά κεκτημένα για τον εργαζόμενα και τις ελευθερίες του,
στην πορεία μεγάλωσε ένα θηρίο που έφτασε να κατασπαταλά το
δημόσιο χρήμα και να λειτουργεί για ιδία συμφέροντα – προσωπικά των εκάστοτε
συνδικαλιστών αντί του γενικού καλού της κοινωνίας, μεγαλώνοντας τις δαπάνες του δημοσίου και μάλιστα σε θέσεις, όχι αναγκαίες για το κοινό συμφέρον.
Μετά από 42 χρόνια υπάρχει έλλειψη
αξιοκρατίας και σεβασμός των κανόνων στον δημόσιο φορέα,
λειτουργώντας όλο το πολιτικό και
συνδικαλιστικό κύκλωμα καθαρά κομματικά αγνοώντας το κοινωνικό συμφέρον.
Οι πολιτικοί εγκατέλειψαν τις ιδεολογικές και δημοκρατικές τους ιδέες, πολλές φορές, για το καλό του συνόλου της κοινωνίας και του Έθνους στον βωμό της προσωπικής τους αναρρίχησης
και
του κομματικού συμφέροντος, δείχνοντας κατώτεροι των περιστάσεων.
Η όλη κακοδιαχείριση και άστοχοι χειρισμοί
στο εσωτερικό και εξωτερικό της χώρας, ξεχνώντας ή βάζοντας το όραμα του ελληνικού λαού σε δεύτερη μοίρα δημιούργησε τα δημοσιονομικά και κοινωνικά προβλήματα που ζούμε σήμερα !!!
Ο όποιος σχεδιασμός από το πολιτικό σύστημα εγκαταλείφθηκε, ζώντας πολλές φορές την έλλειψη πολιτικού ήθους κι
αξιοπρέπειας, δημιουργώντας το σημερινό Εθνικό χρέος και
μια ανελεύθερη Ελλάδα !!! Σκλαβωμένη ουσιαστικά σε ξένες δυνάμεις, δείχνοντας
κατώτεροι των περιστάσεων και των αγώνων του Έθνους μας !!!
Πέστε μου λοιπόν ένα σύνθημα του πολυτεχνείου μετά από 42 χρόνια