ενώ το ψέμα έχει ήδη κάνει τον γύρο του κόσμου !

Το 1996 είχα την τύχη να γνωρίσω μια γνήσια απόγονο της ιστορικής οικογενείας ¨Μαυρομιχαλαίων¨, την Ελένη Μαυρομιχάλη του Ηλία και της Ελένης.

Είχε μεγαλώσει από πέντε ετών στην Αυστραλία, όταν οι θείοι της την πήραν μαζί τους, μετά από τον χαμό και των δύο γονιών της.

Η καταγωγής της από το Λιμένι της Μάνης , σπούδασε και μεγάλωσε στην Αυστραλία και ασχολήθηκε με τους Έλληνες μετανάστες της Αυστραλίας. Η άποψη της για διάφορα θέματα κυρίως Ελληνικού ενδιαφέροντος είχε φιλοξενηθεί από τον εκεί τύπο, καθώς και η ίδια αρθρογραφούσε.

Δεν σήκωνε μύγα στο σπαθί της για τα Ελληνικά κι Εθνικά θέματα και ήταν υπερασπιστής της Ελληνικής περηφάνιας.

Ήταν ένας ελκυστικός και ζεστός άνθρωπος που χαιρόσουν να μιλάς μαζί της.

Αγαπούσε τους ανθρώπους, τα ζώα και την φύση.

Της άρεσε το διάβασμα, τα ταξίδια, η μαγειρική και ήταν μια πολύ καλή οικοδέσποινα με το χαμόγελο στα χείλη, αλλά αν νευρίαζε καλύτερα να έφευγες..

Όταν γνωριστήκαμε καλά και κάναμε καθημερινή παρέα είχαμε την τύχη να μιλήσουμε για διάφορα θέματα από την στιγμή που η γνώση της ήταν πολυδιάστατη και βαθιά, κυρίως σε ορισμένα θέματα και της επέτρεπε να μπορεί να εκφέρει γνώμη με επιχειρήματα.

Έτσι λοιπόν, όπως ο καθένας πιστεύω άλλωστε θα έκανε, δεν θα άφηνε απ’ έξω μια συζήτηση που αφορούσε την δολοφονία του Ι. Καποδίστρια.

Φυσικά με κανέναν λόγο δεν υπήρχε απολογητικός στόχος για την δολοφονία, αφού μιλάμε για τρίτη γενιά.

Η πεποίθηση της ήταν ότι οι Πρόγονοί της ήταν αθώοι γι’ αυτήν την δολοφονία και με επιχειρήματα που δεν είχαν δει ακόμη το φως της δημοσιότητας προσπαθούσε να με πείσει για το αντίθετο και ότι η ιστορία μας τουλάχιστον σ’ αυτό το σημείο ήταν γεμάτη μυθεύματα, που δεν έχουν σχέση με την κουλτούρα των Μανιατών.

Μου μιλούσε για τα ήθη κι έθιμα των Μανιατών και πολλά ταξίδια κάναμε και μαζί στην Μάνη γνωρίζοντας και συζητώντας από κοντά με πολλούς γέροντες Μανιάτες για να γνωρίσω την κουλτούρα τους, χωρίς να αναφερόμαστε στην δολοφονία του Πρώτου Κυβερνήτη της Ελλάδος.

Ένα άλλο σημείο που μου ανέφερε ήταν ότι εάν ένας εκ της οικογενείας του Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη ήταν ο δολοφόνος του Ι. Καποδίστρια προς τι τα τελευταία λόγια του :

«Ανάθεμα τους Άγγλους & Γάλλους που ήταν η αιτία και εγώ να χάσω τους δικούς μου ανθρώπους και το Έθνος να χάσει έναν κυβερνήτη που δεν θα ματαβρεί. Το αίμα του με παιδεύει έως σήμερα»

Άρχισα να θυμάμαι και να αναμοχλεύω την ιστορία μας διαβάζοντας τα γεγονότα πιο προσεκτικά και δίνοντας μεγαλύτερη προσοχή στα πριν και μετά εποχής Κυβερνήσεως του Ι. Καποδίστρια.

Ξανά διαβάζοντας λοιπόν την ιστορία διαπιστώνει κάποιος εύκολα ότι οι Μεγάλες συμμαχικές Δυνάμεις σκοπό τους είχαν την ίδρυση του Νέου Ελληνικού Κράτους, όχι προς όφελος των Ελλήνων, αλλά κατά κύριο λόγο την εξασφάλιση των δανείων που είχαν δοθεί κατά την Ελληνική Επανάσταση του 1821 και μετέπειτα την συνεχή επιρροή τους δια της μεθόδου του δανδισμού και υπέρογκων επιτοκίων στον πλήρη έλεγχο του Ελληνικού Κράτους και φυσικά το ξεκαθάρισμα της πίτας αναμεταξύ των, ποιος θα έχει τ’ επάνω χέρι !

Την διακυβέρνηση της Ελλάδος αναλαμβάνει ο Ιωάννης Καποδίστριας μετά από πρόσκληση που υπογράφουν στην Γ’ εθνοσυνέλευση οι Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος, Δημήτριος Υψηλάντης, Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης και Θεόδωρος Κολοκοτρώνης.

Επιπλέον μπορούμε να πούμε μετά βεβαιότητας ότι η εκλογή του Ιωάννη Καποδίστρια θεωρήθηκε ήτα για τους Άγγλους και νίκη για τους Ρώσους στους κύκλους της εξωτερικής πολιτικής.

Γενάτε εύλογα το ερώτημα, πώς είναι δυνατόν ο Π. Μαυρομιχάλης να υπογράφει τον ερχομό του Ι. Καποδίστρια ως Κυβερνήτη της χώρας και κατόπιν να τον σκοτώνει ;

Αγνοώντας τους υποκινητές Άγγλους και Γάλους οι οποίοι ενδιαφέρονταν για τα γεωστρατηγικά τους σχέδια και συμφέροντα της Α. Μεσογείου και την επιστροφή των δανείων, εκείνος προχώρησε ανοικοδομώντας το Νέο Ελληνικό Κράτος θεσπίζοντας νόμους, αντιμετωπίζοντας κοινωνικές και οικονομικές ανισότητες βάζοντας σε τάξη ένα Κράτος που ανέλαβε και λειτουργούσε χωρίς θεσμούς, μέσα στο χάος !

Ζήτησε να μην καταβάλει άμεσα αποζημιώσεις για τις μεγάλες ζημίες του είχαν υποστεί λόγω της επανάστασης και τα μέλη της Κυβέρνησης του να μην πληρώνονται, αναγνωρίζοντας το δίκαιο αίτημα τους, μέχρι την ανασυγκρότηση της χώρας.

Εδώ θα πρέπει να τονίσουμε ότι ο Ι. Καποδίστριας ήταν πολύ πλούσιος και ξόδευε χρήματα από την προσωπική του περιούσια για έργα στην Ελλάδα, ενώ ποτέ δεν δέχτηκε να λάβει μισθό ως Κυβερνήτης της χώρας.

Κατά την διακυβέρνηση της χώρας ίδρυσε την πρώτη Εθνική Χρηματιστική Τράπεζα και καθιέρωσε το πρώτο Εθνικό Νόμισμα με μονάδα τον Φοίνικα.

Δημιούργησε, οργάνωσε και στελέχωσε την πρώτη Δικαστική αρχή και τις Ένοπλες Ελληνικές Δυνάμεις, επίσης εργάστηκε για την ανάπτυξη του κλάδου της γεωργίας και της κτηνοτροφίας, ενώ ήταν ο πρώτος που έφερε στην Ελλάδα την καλλιέργεια της πατάτας, ο οποίος απετέλεσε και τον σπουδαιότερο κλάδο στην οικονομία της Ελλάδος.

Είναι πλέον γνωστό πέραν κάθε αμφιβολίας ότι οι εξεγέρσεις της Μάνης υπό την καθοδήγηση Π. Μαυρομιχάλη και της Ύδρας υπό την καθοδήγηση των Κουντουριώτη, Αλ. Μαυροκορδάτου και Ανδρέα Μιαούλη, ήταν υποκινούμενες από τις Μεγάλες Δυνάμεις των Άγγλων και Γάλλων.

Επίσης εκείνη την εποχή ο Ιωάννης Καποδίστριας δηλώνει δημοσίως :

«Εγώ δε, και τις δολοπλοκίες όλων σας τις εγνώριζα, αλλά έκρινα ότι δεν έπρεπε με κανένα τρόπο να κόψω το νήμα της συνεργασίας μαζί σας, γιατί έδινα προτεραιότητα στην ανόρθωση και στην ανασυγκρότηση της Ελλάδος. Αν έκοβα τις σχέσεις με τις λεγόμενες προστάτιδες Δυνάμεις, τούτο θα ήταν εις βάρος της Ελλάδος και δεν ήθελα με κανένα τρόπο να προσθέσω βάρος και στη συνείδησή μου. Και άφησα τα πράγματα να λαλήσουν μόνα τους…».

Εκείνο το διάστημα (των εξεγέρσεων) είναι όπου φυλακίζεται ο Π. Μαυρομιχάλης για να ελεγχθεί η εξέγερση στην Μάνη.

Αυτό δεν σημαίνει με τίποτα όμως ότι ο αδελφός του Κωνσταντίνος και ο γιός του Π. Μαυρομιχάλη, Γιώργος ήταν και οι δολοφόνοι του Ιωάννη Καποδίστρια, όπως αναφέρεται στην ιστορία των σχολικών μας βιβλίων.

Η μη αποδοχή του από τους Άγγλους και τους Γάλλους ήταν η μεγάλη του απειλή τόσο στο εξωτερικό όσο και στο εσωτερικό της χώρας και τελικά του στοίχισε την ίδια την ζωή του !

Μια άλλη διαπίστωση που κάνει εύκολα κάποιος είναι σε ποιόν πάει η διακυβέρνηση της χώρας μετά τον θάνατο του Ιωάννη Καποδίστρια.

Μετά τον θάνατο του Ιωάννη Καποδίστρια, την Κυριακή, 27 Σεπτεμβρίου 1831, ανέλαβε για λίγο ο αδελφός του Αυγουστίνος και ενώ η χώρα ξανά ζει μέσα στο χάος και την αναρχία, οι Μεγάλες Δυνάμεις, δεν χάνουν την ευκαιρία που οι ίδιοι δημιούργησαν και εγκαθιδρύουν την Βασιλεία, τον Ιανουάριο του 1933, με Πρωτόκολλο του Λονδίνου και πρώτο Βασιλέα της Ελλάδος τον μόλις 17 ετών Γερμανικής καταγωγής Πρίγκιπα ¨Όθωνα¨ του Βασιλικού Οίκου των Βιτελσβάχων.

Από τα πρώτα διατάγματα ήταν η διάλυση των Ελληνικών Στρατευμάτων Σωμάτων και Οπλαρχηγών, για να αναλάβουν ως σώματα ασφαλείας περί τους 2.000 άνδρες, που είχε φέρει μαζί του, ειδικά εκπαιδευμένοι κάτω από τις εντολές του, ενώ πολλές και έντονες οι αντιδράσεις από την Ελληνική πλευρά με αποτέλεσμα πολλοί Οπλαρχηγοί και Ήρωες της Ελληνικής Επανάστασης να καταλήξουν στην φυλακή, όπως ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης !

Ένα άλλο σημείο που δημιουργεί πολλά ερωτηματικά είναι ο λόγος του οι Άγγλοι μετά από 185 χρόνια κρατούν επτασφράγιστα τα στοιχεία εκείνης της ημέρας και δεν τα βγάζουν στην δημοσιότητα.

Το 1997 έρχεται στα χέρια της Ελένης Μαυρομιχάλης μια έκδοση ενός βιβλίου με τίτλο ¨ Ποιοι δολοφόνησαν τον Ι. Καποδίστρια ¨, Εκδόσεις Συμμετρία, που ταράζει τα νερά στα Ιστορικά δεδομένα κι ένα από τα πρώτα βιβλία μου δωρίζει με την αφιέρωσή της.

Το βιβλίο έχει γράψει ο Δημήτρης Κοκκινάκης κάνοντας μια ενδελεχή και βαθιά έρευνα που του πήρε πάνω από 30 έτη να την ολοκληρώσει, γύρω από τον θάνατο του Ιωάννη Καποδίστρια.

Στο βιβλίο του περιγράφει και αναλύει με κάθε ακρίβεια και λεπτομέρεια την κάθε στιγμή της Κυριακής, της 27^ης Σεπτεμβρίου του 1831, την κάθε μαρτυρία και την κάθε εκδοχή για την δολοφονία, τα αίτια και τον δολοφόνο του Ιωάννη Καποδίστρια, τεκμηριώνοντας και την μικρότερη λεπτομέρεια, μη αφήνοντας περιθώρια γι’ άλλη σκέψη.

Ο πάρα κάτω σύνδεσμός σας οδηγεί στην τεκμηρίωση των στοιχείων για το ποιοι ήταν οι δολοφόνοι του Ι. Καποδίστρια.

ΣΥΝΟΨΙΣ ΑΚΛΟΝΗΤΩΝ ΣΤΟΙΧΕΙΩΝ

Συμπερασματικά θα ήθελα να πω κάτι που όλοι μας λίγο πολύ γνωρίζουμε και δεν πρέπει να λησμονούμε, αλλά και να το τονίσω ιδιαιτέρως ότι η Αληθινή Ιστορία γράφεται μετά από χρόνια, όταν οι άνθρωποι και οι ιστορικοί έχουν αποστασιοποιηθεί από τα γεγονότα, αλλά σημασία έχει και το ποιος ιστορικός γράφει την ιστορία.

Εάν λοιπόν θέλουμε πραγματικά να έχουμε γνώση της αληθινής ιστορίας δεν φτάνει η εκδοχή ενός ιστορικού, όπως μια πληροφορία στον στρατό η την δημοσιογραφία παύει να ισχύει αν δεν διασταυρωθεί τουλάχιστον με δύο άλλες πηγές.

Κάντε κλικ στους συνδέσμους σε σχετικά άρθρα :
Ιωάννης Καποδίστριας.. η Ιστορία επαναλαμβάνεται...