Γεννήθηκε στις 10 Φεβρουαρίου 1935 στο χωριό Βελωτά της Ευρυτανίας.
Ήταν ο μεγαλύτερος γιος του παπα - Κώστα και της Ειρήνης Μπακογιάννη.
Σπούδασε Πολιτικές και Κοινωνικές Επιστήμες στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και στην συνέχεια πήγε στη Γερμανία, παίρνοντας πτυχίο Πολιτικής Οικονομίας και Πολιτικών Επιστημών των Πανεπιστημίων Μονάχου, Τύμπιγκεν και Κωνσταντίας (Konstanz).
Στην πορεία αναδείχθηκε Διδάκτωρ και δίδαξε Πολιτικές Επιστήμες και Δημοσιογραφία στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου. Από τα μέσα της δεκαετίας του ΄60 ανέλαβε την Διεύθυνση του Ελληνικού πρόγραμμα της ραδιοφωνίας της Βαυαρίας.
Κατά την επταετία του πραξικοπήματος της 21ης Απριλίου 1967, παρέμεινε διευθυντής του ελληνικού προγράμματος της Βαυαρικής Ραδιοφωνίας κι από τη θέση αυτή αντιτάχθηκε στο δικτατορικό καθεστώς και έκανε εκπομπές με σχόλια και ειδήσεις που αναμεταδίδονταν από την Deutsche Welle.
Στο Μόναχο γνώρισε τη Ντόρα Μητσοτάκη, κόρη του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, η οποία σπούδαζε στο Πανεπιστήμιο της ίδιας πόλης και την οποία και παντρεύτηκε το 1974, όπου και επέστρεψε με την αποκατάσταση της Δημοκρατίας στην Ελλάδα.
Μαζί απέκτησαν δύο παιδιά, την Αλεξία και τον Κωνσταντίνο.
Με την επάνοδο του στην Ελλάδα εργάσθηκε στην εφημερίδα "ΤΟ ΒΗΜΑ" και από το 1982 ανέλαβε εκδότης και Διευθυντής του εβδομαδιαίου περιοδικού "ΕΝΑ" ως το Φεβρουάριο του 1985, ενώ από τον Νοέμβριο του ιδίου έτους μέχρι και το Σεπτέμβριο του 1989 διετέλεσε πολιτικός σύμβουλος του Προέδρου της Νέας Δημοκρατίας, Κωνσταντίνου Μητσοτάκη.
Το 1989 αποφασίζει να θέση υποψηφιότητα ως βουλευτής κι εκλέγεται βουλευτής της μονοεδρικής περιφέρειας Ευρυτανίας.
Ως πολιτικός θεωρούνταν ήπιος και συναινετικός.
Θεωρούσε επιβεβλημένη την υπέρβαση των διαχωριστικών γραμμών του Εμφυλίου και του Διχασμού με σκοπό την Εθνική Συμφιλίωση.
Στα πλαίσια αυτής του της πεποίθησης εργάστηκε για την επιτυχία του πρωτοποριακού, για την εποχή, εγχειρήματος συγκυβέρνησης Αριστεράς και Δεξιάς.
Έτσι λοιπόν αναλαμβάνει ως διαπραγματευτής μεταξύ της Ν.Δ. και του Συνασπισμού ενεργό ρόλο στο σχηματισμό της Κυβέρνησης Τζαννετάκη.
Για τους ίδιους λόγους ήταν εισηγητής, εκ μέρους της Ν.Δ., του νομοσχεδίου για την απάλειψη των συνεπειών του εμφυλίου πολέμου που υπερψηφίστηκε και έγινε Νόμος το καλοκαίρι του 1989.
Η αγάπη του για την ιδιαιτέρα πατρίδα του, Ευρυτανία τον κάνει να ασχοληθεί με ιδιαίτερο ζήλο για την ανάπτυξη της.
Με τίτλο "Η Ευρυτανία και οι οικονομικές της δυνατότητες" είναι η πρώτη έκδοση του βιβλίου του, καταρτίζοντας ολοκληρωμένο σχέδιο ανάπτυξης της περιοχής, το οποίο υπέβαλε στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Στις 27 Σεπτεμβρίου του 1989 δολοφονείται στην είσοδο της πολυκατοικίας που διατηρούσε το πολιτικό του γραφείο στην Αθήνα από την τρομοκρατική οργάνωση ¨17 Νοέμβρη¨.
Ο Παύλος Μπακογιάννης άφησε την τελευταία του πνοή λίγα λεπτά μετά το μοιραίο χτύπημα και κηδεύτηκε στο Καρπενήσι, στις 29 Σεπτεμβρίου 1989 παρουσία πλήθους κόσμου.
Η δολοφονία του Παύλου Μπακογιάννη συγκλόνισε ολόκληρη την Ελληνική κοινωνία καθώς και ολόκληρο τον Πολιτικό κόσμο ανεξαρτήτως πολιτικών πεποιθήσεων και κομμάτων που ήταν αγαπητός για τις δημοκρατικές του απόψεις και αγώνες του, επισκιάζοντας κάθε άλλο θέμα εκείνης της εποχής μονοπωλώντας την επικαιρότητα για μεγάλο διάστημα.
Η τραγική ειρωνεία είναι ότι την ίδια ημέρα ενέκριναν από την Ευρωπαϊκή Ένωση την χρηματοδότηση του προγράμματος για την Ευρυτανία, που ο ίδιος είχε καταρτίσει.
Στο Καρπενήσι οι αρχές της πόλης τον τίμησαν δημιουργώντας το ομώνυμο πάρκο, όπου έχει στηθεί ο ανδριάντας του και δίνοντας το όνομά του σε κεντρικό δρόμο της πόλης.
1935 - 1989, 54 ετών